Gözlerinin açık olmasına rağmen bakar kör.. Bir baksa, bakışı, eşyayı, tabiatı, iç dış dünyasını kendi özelliği, kendi biçiminde görebilse. Beden çukurunda yitirmese kendisini insan!.. Renkleri seçen, güzelliği hisseden, kokuyu, lezzeti alan cirkini kendisine münasip görmeyen, acıyı, sevinci, kıvancı yaşayan insan.. Ayaklarının üzerinde taşıdığı şu akıl almaz beden cihazını yaratanı hala idrakine sığdıramayan, isyan eden insan!.. Hayatını bir yanlışa, bir yanılgıya kaptıran insan, bir uyansa.. Sadece dünyevi lezzet için çırpınan insan Leyla, Leyla derken Mevlâ'yı bulsa!..