Burada hiçbir şey istikrarlı değil, diye küçümser gibi devam etti. Dünyevi sevgilerin geçici mutlulukları kimi ruhlar için daha kalıcı mutlulukların şafağını haber veren ışıklardır; tıpkı bir doğa yasasının keşfinin, bazı ayrıcalıklı kafalara sistemin tümünü tahmin ettirmesi gibi, daha tamam bir başka mutluluğun tanımı olamaz mı? Biz, küçücük -Tanrı ne kadar büyükse biz de o kadar küçük- bir parçası olduğumuz ilahi düşüncenin o geniş yörüngesini ölçemeyiz; ancak genişliğini sezebilir, diz çökebilir, tapınabilir, bekleyebiliriz. İnsanlar bilimlerinde, kürelerinin üzerinde her şeyin göreli olduğunu ve genel bir evrimle, zorunlu olarak bir ilerlemeye ve bir son getiren sürekli bir üretime bağlandığını göremedikleri için her zaman yanılırlar. İnsanın kendisi de tamamlanmış bir yaratı değildir, zaten öyle olsaydı Tanrı olmazdı!