Birisi Hz. Mevlana'ya gelmiş: "Arkadaşım Kur'an'ı ezbere biliyor. Hatta bir kelime söyleyin size nerelerde geçtiğini söylesin" dediğinde Hz. Pir: "Ne mutlu! Cevizleri saymayı öğrenmiş. Dilerim kırıp içini yer de lezzetine varır" buyurmuş.

Dünya ile evli iken bir vücut, kalpteki nuru hissetmeye başlar ve ona doğru yönelirse bu ilişki gayrimeşru olur. O yüzden bunu meşru hale geçirebilmek için dünyadan kopmak lazım.

Ayaktaki namaz Yahudilik makamıdır. Yahudiler Allah'ı ilimle bilmeye çalışırlar. Ayaktayken İlme'l yakin olurum. Fakat aşkı hissetmeye başladığım zaman eğilirim. Rükua vardığım zaman Hristiyanlık makamını idrak ederim. Ayne'l yakin olurum. Ama secde ettiğim zaman yok olurum, burası Müslümanlıktır, o Hakk'el yakindir.

Bir kimyacı mutasavvıf şöyle buyuruyor: 'Yalnız Allah'ı sevmek asit gibidir, yakar. Yalnız Peygamber'i sevmek de baz gibidir, yakar. Ama iki sevgi birleşirse tuz ve su gibi yaşamayı sağlayan iki önemli madde oluşur.

İşte Hz. Peygamber'in de resminin olmayışı bu sebebe dayanır. Neden? Çünkü herkes kendi peygamberini kendi hayal eder. Onun için de, eğer bir resmi olsa insan hayal kırıklığına uğrar.

Allah'ın büyüklüğüne bakın ki, Mekke çok çirkin bir şehir olduğu için Kabe'den başka bir yere bakamıyorsunuz. Mesela İstanbul'da Kabe olamaz. Çünkü insan Kabe'ye bakarken dönüp denize bakarsa, Kabe'nin hakikati gider!Ama Mekke'de bakacak başka hiçbir şey yok.Allah istememiş başka yere bakmamızı. Ne güzel!