(Cin) Madem ki açık yaptı evi köpüklü kışa ve uğultusuna yazın, şefkattir ve şimdiki zamandır o ? o arttı içkileri, besinler, odur albenisi kaçak yerlerin, durakların olağanüstü tadı. Şefkattir ve gelecek zamandır, öfkeler ve sıkıntılar içindeki bizlerin ayağa kalkıp fırtınalı gökyüzünde ve coşku bayraklarında geçişini gördüğümüz güçtür ve sevdadır o. Sevdadır, en şaşmaz ölçü yeniden bulunmuş ölçü, umulmadık şahane us ve sonsuzluktur o; yazgıların sevilmiş makinesi. İyi biliriz ayrıcalığını hepimiz, dehşetini tattık, bizimkini de tattık; ey sağlığımızın kıvancı, yeteneklerimizin coşkusu, bencil şefkat ve ona karşı büyük tutku, kendi sonsuz yaşamı için bizi seven ona karşı... Ve bizler anımsarken onu, o geziyor ilden ile... Ve bir gün çekip giderse Tutku, çalarsa çanları, verdiği söz de çınlar: ''Benden uzak olsun artık bu boşinanlar, bu eski bedenler, bu eşler ve bu yaşanmış yıllar. Karaya vurmuş bir çağdır bu çağ!'' Çekip gitmeyecek o, yeniden inmeyecek bir gökyüzünden, kadınların öfkesinin, erklerin keyfinin ve bütün bu Günahın fidyesini ödemeyecek; çünkü her şey olup bitmiş, var olan ve sevilen o. Ey solukları onun, başları, koşuşları onun; biçimler ve eylemin yetkinliğinin korkunç ivediliği. Ey doğurganlığı zihnin, sonsuzluğu evrenin! Bedeni! düşlenen kurtuluştur, yeni şiddetle döllenmiş lütfun kırılışıdır! Görünümü, görünümü! tüm eski diz çöküşler ve ardından yükselen üzünçlerdir. Işığı! daha yoğun bir müzikte çınlayan ve çırpınan acıların yok oluşu! Adımı! eski istilalardan daha da büyük göçler! Ey O ve biz! kaybolmuş erdemlerden daha erdemli gurur! Ey dünya! ey yeni yıkımların aydınlık şarkısı! Hepimizi tanıdı, hepimizi sevdi o; bu kış gecesi, bir burnunda bir burnuna karaların, uğultulu kutuptan şatoya, kalabalıktan kumsala, bakışlardan bakışlara, güçlü ve yorgun duygular, seslenelim ona ve hepimiz görelim ve gönderelim onu ve gelgitlerin altında ve kar çöllerinin yükseklerinde izleyelim görünümlerini, soluklarını, bedenini, ışığını.