Ölmemeye çalışıyorum aslında, içine düştüğüm bu kör melankoli çukurlarında. Aşk beni öylesine yaralıyor, beni kendi benliğimden öylesine uzaklaştırıyor ki, çektiğim acıların üzerine amansız bir fay hattı çizdiği dudaklarımın arasından kendime bile yabancı sözcükler dökülüyor. Aşk sandığım, acılar sandığıma koyarak adına aşk dediğim şizofreni, aç bir sülük gibi durmadan emiyor kanımı. Ve anlayamıyorum artık hiç kimseyi, hiçbir şeyi, kendimi bile anlayamıyorum. Bu yüzden susuyor... Susuyor... Susuyorum!