Çocuklar ahlak kurallarının evrensel olduğuna inanır. Onlardan herkesin aynı tuvalete gittiği bir kültür hayal etmelerini isterseniz, bunu yapabilirler. Ama laf olsun diye başka birinin canını yakmanın mubah olduğu bir kültür hayal etmelerini isterseniz yapamazlar. Filozof Jesse Prinz'in de açıkladığı gibi: Ahlak kuralları doğrudan doğruya duygulardan kaynaklanır. Birine vurmayı düşündüğümüzde kendimizi kötü hissederiz ve bu duyguyu kolay kolay bastıramayız. Ahlaki kavrayış, şaşırtıcı ölçüde küçük yaşlarda ortaya çıkar. Bir yaşın altındaki çocuklar kukla gösterisindeki iyi adamı beğenmeye başlamıştır bile. Bir başka kuklayla sakin sakin top oynayan bir karakter, topu kapıp kaçan bir karaktere tercih edilir. (...) Bilim bize ahlakın nasıl açıklanabileceğini söyleyemez, buyurmuşlardır. Halbuki bilim, neden bazı sonuçların diğerlerine tercih edildiğini, dolayısıyla ahlakın neden böyle tecelli ettiğini açıklamaya yardımcı olabilir. Zira uyulması imkansız ahlak kuralları koymak manasız olurdu, tıpkı arabaların yavaş giden arabalar üzerinden atlamasını emretmek gibi, bir arabanın uyması imkansız olan trafik kuralları koymanın işe yaramayacağı gibi. Filozoflar arasında bu, yapmalıdır yapabiliri gerektirir argümanı diye bilinir.