doğru yukarıdan aşağıya düşen şeylere denirmiş
zaten dünyaya masalını düşmeye gelirmiş insan
...
sonra sonra anladım
insan ancak güzel bir acıyla
kalabilirmiş dünyada
bazen gidilirmiş
gitmekle ilgili şiirler okunurmuş ya da
uyudum uyandım uyudum uyandım
başkasının ayaklarıyla devam ettim
dünyaya...

dilemiştim ki yoktur aşk bu mutlak hasar bu mükemmel hata

günde beş defa hiçbir şey yapmamaktansa kalıp sana baktım kalıp sana bakmak oldu dünya

dedim belki de bir yutkunma yeriydi dünya

ben iyiyim de kalbim delik ben iyiyim de burası doğu

cümlelerimi yarım beni duman eden her neyse onun adına

işte derler ki ruhunda kocaman şüphe kalbinde kara bir lekeyle doğarmış insan insan yani biri diğerini kör kuyularda merdivensiz bırakan

sana gelmiştim hayatta kaldım yanlışlıkla

işte derler ki ruhunda kocaman şüphe kalbinde kara bir lekeyle doğarmış insan insan yani biri diğerini kör kuyularda merdivensiz bırakan

kırk yıl aynı yere bakan da unutmamış ki diğer yeri