Yazmayı sevmek, yazar olmayı hedefleyen biri için çok önemli bir meziyettir.

Fakat bu tek başına yeterli değil.

Elbette. Tek başına yeterli değil. 'Özel bir şeyler' olması gerekir. En azından benim okumayı başaramayacağım bir şeyler içermesi gerekir. Ben şahsen, özellikle roman konusunda, okumayı tam olarak başaramadıklarımı daha fazla tercih ederim. Okuyabildiklerim pek fazla ilgimi çekmez. Bu da çok doğal. Son derece basit.

(...)

Pupa Hava'nın kahramanı muhtemelen geçmişteki Fukaeri'ydi.

Kahraman on yaşında bir kızdı ve dağların ardında yaşayan bir komünde (ya da komüne ait bir yerde) kör bir keçiye bakıyordu. Bu o kıza verilen işti. Tüm çocuklara ayrı ayrı bir iş verilmişti. O keçi ihtiyarlamıştı, ama komün açısından özel bir anlama sahipti ve başına bir iş gelmemesi için gözetilmesi, bir an bile gözden uzak tutulmaması gerekiyordu. Kıza böyle söylenmişti. Fakat dalgınlıkla gözünü ayırdığı bir an, keçi ölüveriyordu. Kız bu yüzden cezalandırılıyor, eski kerpiç ambara ölü keçi ile birlikte kapatılıyordu. On gün boyunca, kız dünyadan soyutlanıyor, dışarı çıkmasına izin verilmiyordu. Başkalarıyla konuşması da yasaktı. Keçi, Little People ile bu dünya arasında köprü vazifesi görüyordu. Little People'ın iyi mi, yoksa kötü mü olduğunu kız (ve elbette Tengo da) bilemiyordu. Gece olduğunda Little People o keçinin vücudu vasıtasıyla kızın bulunduğu dünyaya geçiyor, gün doğunca kendi dünyalarına dönüyordu. Kız Little People'la konuşabiliyordu. Onlar da kıza havadan pupa yapmayı öğretiyorlardı.

(...)

Önceki diyaloglarına bakılırsa, Tengo'nun sorularını canının istediği şekilde yanıtlamıştı. Yanıtlamak istemediği ya da yanıtlamaya niyetinin olmadığı soruları duymazdan gelmişti. Sanki hiç duymamış gibi. Komatsu ile aynıydı. O açıdan birbirlerine benziyorlardı. Fakat Tengo öyle değildi. Bir şey sorulduğunda, ne tür bir soru olursa olsun, görgü kurallarına uyarak yanıt verirdi. Herhalde bu doğuştan gelen bir özellikti.

(...)

İyi de, Tengo, iş buraya kadar geldiğine göre ikimiz de bazı şeyleri göze almışız demektir. Senin yeniden yazdığın Pupa Hava mükemmele yakın olmuş. Tahminlerimi kat kat aşacak ölçüde muhteşem. Hiçbir eksiği yok neredeyse. Kesinlikle ödülü alır, gündeme de oturur. Artık, böyle bir şeyi gömemeyiz. Bence esas bu bir tür suç olur. Dahası, az önce de söylediğim gibi ok yaydan çıktı artık.

Bir tür suç mu olur? dedi Tengo, Komatsu'nun yüzüne bakarak.

Şöyle bir söz var, dedi Komatsu. Her sanat, her arzu, dahası her eylem ve arayışın iyiye doğru bir yöneliş olduğu düşünülür. O yüzden de, olguların yöneldiği hedefe bakarak iyi olanı doğru şekilde belirlemek mümkündür.

Bu ne şimdi?

Aristoteles. Nikomakhos'a Etik'ten. Hiç Aristoteles okudun mu?

Okudum diyemem.

Okumalısın. Seveceğine eminim. Ben okuyacak kitap kalmadığında antik Yunan felsefesi okurum. Hiç bıkmam. Her seferinde bir şeyler öğrenirim.

Peki, az önceki alıntı ne içindi?

Olguların neticesi iyidir. İyi her türlü neticedir. Kuşkuyu yarına bırakalım, dedi Komatsu. Alıntı bunun içindi.

Aristoteles soykırım hakkında ne diyor peki?

Komatsu'nun dudaklarındaki gülümseme iyice genişledi. Aristoteles'in burada sözünü ettiği sanat, ilim ve zanaat.

(...)

Az önce söylediğim gibi, senin yeniden yazdığın Pupa Hava mükemmele yakın. Çok başarılı, diye konuşmasını sürdürdü Komatsu. Fakat bir yerde, yalnızca bir yerde mümkünse düzeltme yapmanı istiyorum. Şimdi olmasa da olur. Ödül için bu haliyle yeterli. Ödülü alıp da, dergide yayımlamaya başladığımızda yapabilirsin.

Neresi?

Little People havayı pupa haline getirdiğinde, iki ay ortaya çıkıyor. Kız başını kaldırıp gökyüzüne baktığında iki ay birden görüyor. O kısmı anımsıyor musun?

Elbette anımsıyorum.

Fikrimi söylememe izin verirsen, o iki ayla ilgili betimleme yetersiz. Yazdıkların yetersiz kalmış. Daha ayrıntılı ve somutlaştırarak yazmanı istiyorum. Tek isteğim bu.