Yazları memlekete, köye giderdik. Köydeyken yırtılan pantolonu giymek ayıptı bizim için. Yırtık olmayan pantolon da yoktu zaten. Babadan diğer tüm bireylere kadar illa ki herkeste vardı bir yırtık. Ama yokmuş gibi de davranabiliyorduk, çünkü birbirimize benziyorduk ve garip bir benimseme vardı çaktırmadan. Malum olaya el atan annelerimiz hemen dize, kıça bir yama atardı. Yani ?pine kirin ? olayı. Aradan yıllar geçtiğinde bir pantolonda iki üç çeşit farklı renklerde pine?ler görmek de nasip oluyordu. Kim bilir belki, United Color of Benetton firması bizim kıçımızın renkliliğinden ilham almıştır. Sonra metropol yaşamı derken kalktı o mevzular. Ve sonra da çok doğallaştı. insanlar bilerek yırttı, yama vurdu. Tabii anlamak bize zor geldi. Çünkü altında koca koca doktrinler olan bir olgu esasında. Sonradan yavaş yavaş çözdük. Güldük, ama o ilk köy halimizi halen seviyoruz. Tadını biliyoruz, unutamıyoruz kıç ve dizimizin masumiyetini. Olduğumuz Gibi Değiliz, Mecbur Bırakılmış Bir Şekildeyiz Düzen, sistem bunu emrediyor.