Yaratıcının insana verdiği değer mutlak ve sonsuzdur. Çünkü varlık ve yokluk arasındaki fark ya da mesafe sonsuzdur demiştik ya. İnsana sonsuz değer verilmediyse, neden ona sonsuz bir mesafe kat ettirilerek varoluş imkanı tanınsın ki? VAR/YOK=sonsuz=sonsuz değerlilik. Beyaz'ın vurgulamak istediği, insanın var edildiği an, mutlak değerli olmanın tadını da artık bildiği idi. Hayat boyu aradığı hep bu, yani Mutlak Yaratıcının verdiği mutlak değer olacaktı. İnsan ruhu, kalbi değerli olmakla asla tatmin olmayacaktı. Onu ancak mutlak değerli olduğu duygusu doyuracaktı. Yaratıcı ile ilişkilendirilmeyen hiçbir sevgi, hiçbir ilgi,hiçbir takdir, hiçbir aşk insanı tatmin etmeyecekti çünkü edemezdi. İnsan ruhu yalnızca ve yalnızca mutlak değerli olma duygusuyla teskin olacaktı. Başka hiçbir şey insanın ruhunu yatıştıramayacak, bilakis bunun dışında her şey ona endişe verecekti. Bir kere mutlak değerli olmanın tadına varan insanın, artık asla daha azına razı olamayacağına inanıyordu Beyaz. Hiçbir zaman yokluk ve hiçlikle arası iyi olmayacağı gibi, mutlak bir değere ulaşamayacak olan hiçbir sevgi, hiçbir ilgi ile de tatmin bulmayacak diye düşünüyordu.