Weber, toplumlar daha bürokratik ve mantıklı oldukça sistemin kalbinde, bireysel seviyedeki dürtüsel, mantıksız ve kapitalist olmayan duyguların geliştiğini görmüştür. Aynı paradoksu doğal dünyanın işleyişinde de görebiliriz. Bazı şeyler daha düzenli oldukça, düzensizlik ve vahşilik için arzu artar; dünya, para ve kâr ve kayıp hesaplamalarıyla fethedildikçe, bell
alanlar kâra dayalı hesaplamalardan tamamen korunur hale gelir. Bu yüzden, romantik aşka doğru tamamen baskın ve mantıksız bir kaçış için artan arzu vardır. Tıpkı kapitalist birikime yol açan öbür dünyaya ait mistisizm paradoksunu yakaladığı gibi, Weber, mantıksal kapitalizmin kalbinde Aşk evliliğinin oluş biçimini ima etmektedir:
Erotik ilişki, kişinin ötekinin ruhuyla doğrudan birleşiminde, aşkın aşılamaz taleplerinin yerine getirilmesini sağlıyor gibi görünmektedir. Bu sınırsız kendini verme; tüm işlevselliğe, mantıklılığa ve yaygınlığa karşı olarak mümkün oldukça radikaldir. Bu radikallik, bir kişinin bütün mantıksızlığıyla bir diğerine ve sadece belirli bir diğeri için benzersiz anlama sahip olmasında kendini göstermektedir. Aşık kendisinin, mantıklı düzeninin soğuk iskelet ellerinden serbest bırakıldığını bilir, tıpkı günlük rutinin sıradanlığından tamamen kurtulduğu gibi.

Alan Macfarlane/226,227