Uçak yere inerken tekerlerden biri güm diye piste konar; ama uçak yana doğru yatar ve toparlanayım mı yoksa takla mı atayım diye bir an kararsız kalır ya, işte o anda zevkten içim geçer. Çünkü o anda hiçbir şeyin önemi yoktur. Yukarıdaki yıldızlara bak, hop, gittin bile. Bagajın önemsizdir. Her şey önemsizdir. Ağzının kokması önemsizdir. Dışarısı karanlıktır ve türbin motorları homurdanarak ters yönde döner. Uçak kabini türbinlerin homurtusu eşliğinde yanlış açıyla yan yatmıştır ve sen bir daha asla masraf formu doldurmak zorunda kalmayacaksındır. Yirmi beş doların üstündeki harcamalar için satış fişi ibraz ediniz. Bir daha hiç saç tıraşı olman gerekmeyecektir. Bir güm sesiyle ikinci teker de asfalta konar. Peş peşe açılan onlarca emniyet kemerinin çatır çuturundan sonra, az kalsın yanında ölmüş olacağın tek kullanımlık arkadaş der ki: Umarım işlerin rast gider. Sağ ol, umarım gider. Anınızın ömrü işte bu kadardır. Ve hayat devam eder.