Teğmen, Mehmet ve diğer şehitler arasında, Çanakkale'yi kazandıran ruhu sezdiren bir tirad söylerken oyunun adına da gönderme yapıyor: Var olun yiğitlerim. Gazanız mübarek olsun. (Yürür bakışlarını şehitler arasında gezdirir. Uzaklara bakar) Bir diriliştir bu. Bir şahlanış... Yalnızdık, suskunduk, acılıydık. 'Hasta' dediler. 'Yerinden doğrulamaz' dediler. fırsat bu fırsat dediler. Ardından bütün dünya yürüdü üstümüze. Ne çok düşmanımız varmış. Kara bulutlar çöktü üstümüze. (kısa bir sessizlik) Öyle bir doğrulduk ki yerimizden Yeni bir tarih yazdık. Yeni bir destan. Evet, destan... Kahramanları... (Bayrağı gösterir) Bir hilal uğruna batan (şehitleri gösterir) şu güneşlerdir. Bayrağa kan verdiler onlar. Can verdiler toprağa. Bir enkazdan bir abide çıkardılar. Ölüme koştular. Ne için? Kimin için? (Sessizlik) Benim için... (Seyirciye) Sizin için... Hepimiz için... (Sessizlik) Bugün kurban bayramı. Onlar bayramı yaşamadılar. Biz yaşayalım diye. Kurban oldular. Vatana kurban. Yüzlerce, binlerce, yüz binlerce kurban. (Sessizlik) BİZ BUYUZ İŞTE. GÜN GELİR VATANA KURBAN OLURUZ! (Bir Rüyayı Öğrenciyle Bölüşmek)