Tasavvufun gayesi insanı Allah'a kavuşturmaktır. Tasavvuf sistemi içinde bunun çeşitli vasıtaları vardır. En kestirmesi ise aşktır. Tasavvufta biri hakiki, öteki mecazi olmak üzere iki nevi sevgi ve aşktan bahsedilir. Hakiki aşkta sevilen Allah; mecazi/beşeri aşkta ise karşı cinsten bir insandır. Hakiki aşka büyük önem veren tasavvuf düşüncesi, beşeri aşka da ilgisiz kalmaz; hatta çok kere beşeri aşkı, ilahi aşka geçmek için bir köprü olarak görür.
(...)
Seni sevmekle çok şey kazandım, fakat sana takılıp kalmakla çok şey kaybettim!
(...)
Seninle yükseldim, zira bana aşkı öğrettin. Sana takıldım ve ilerleyemedim, zira aşkı bir vücuda muhayyer bildim. Halbuki insanın hilkati, kendi gibi bir insanın sevgisinde oyalanıp kalmak için düzülmemiş Haşim. Meğer aşk yolunda insan bir menzilmiş. Fakat durulması değil, atlanması lazım gelen bir menzil, hakikate ulaştıran bir köprü. Geç, ondan da geç, yalnız aşkta dur, son menzil budur, onda karar et!
(...)
Şu muhakkak ki insan aşkı bir vücuttan tattıktan sonra, onu bütün kainatta görmeyi öğrenmeli.