Tarihin eğik boynunu ve suskunluğunu seviyorum.. Buyurgan bir efendiden çok, görmüş geçirmiş derbederliği ile yanına derhal bir sandalye çekip konuşmanızı bekleyen halini..Siz sordukça yavaş yavaş açıyor kendini, çoğu kez suçluyor ya da unutmuş gibi davranıyor ve sanki sizin devam etmenizi isteyen bu haliyle yarım bırakılmış bir rapsodiyi veya sonu anlatılmamış bir masalı andırıyor.. Herkes kendi altınını, nasibi kararıyla çıkaracaktır bu nehirden.. Tarihin bir ucu, bu yüzden biraz hikayedir; hayatımızın hikayesi..