Tanrının lütfu için gerekli temel koşul: Eğer insan kendisini aşağılar ve bireysel irade ve gururunu yok ederse Tanrının lütfu ona bağışlanacaktır. Çünkü Tanrı, bizi kendi adaletimiz ve aklımız sayesinde değil, yabancı, kendi içimizden gelmeyen ve kendi içimizden kaynaklanmayan, bize bir başka yerden gelen bir adalet ve bilgelikle kurtarmak istemektedir. Yani, özellikle ve tümüyle dışarıdan gelen ve bize tamamen yabancı olan bir adalet öğretilmelidir. (...) Kendimizi aşağılamalıyızdır ve Tanrının gücüne güvenmenin tek aracı işte bu kendini aşağılamadır. Çünkü, kendimize olan güvensizliğimiz ve kendi perişanlığımızın bilincinde olmaktan kaynaklanan kaygı kadar hiçbir şey, aklımızın tüm güvenini Tanrıya yöneltmemize neden olamaz . Kendimize ait değiliz; öyleyse, bizim olan her şeyi, ve de kendimizi, mümkün olduğu kadar unutalım. Biz Tanrıya aitiz; öyleyse onun için yaşayalım ve ölelim. Çünkü, açıkça görüldüğü üzere, insanların başına gelebilecek en büyük felaket, kendi kendilerine boyun eğmektir, kurtuluşun tek yoluysa, önümüzde yürüyen Tanrının peşinde gitmekten başka hiç bir şey bilmemek ve de istememektir. Tanrının neden birini seçtiği ve diğerini lanetlediğiyse, insanın burnunu sokmaması gereken bir gizdir. O bunu sırf böyle istediği için, bu yönde sınırsız gücü bulunduğunu göstermek için yapmıştır.