Söyleyeceğim çok şey var aslında. Ama üşeniyorum. Ve çok sıkıldım. Önceleri acılarımı paylaşacak insan ararken etrafımda, şimdi kimseler soru sormasın istiyorum. Sorduklarında ise yakınlık derecesine göre ?hayat? ya da ?siktir et? diye cevap verip susuyorum. Söyleyecek şeyim olmadığından değil, söyleyecek çok şeyim var aslında ama bugüne kadar anlattıklarım hiçbir işe yaramadığından konuşmak istemiyorum. Duyarlılık istemiyorum, şefkat, acıma, yardım vs. de umurum da değil. İstediğim tek şey sükunet. Durmadan ?neyin var?? diye sorular soran bir insandan daha kötü tek şey geliyor aklıma. Durmadan ?neyin var?? diyen birden fazla insan.. İnsanların bana yapacakları en büyük iyilik çenelerini kapalı tutup aptalca sorular sormaktan vazgeçmeleri. Bana baktıklarında arkamızdaki duvarı gören insanlar istiyorum çevremde, hepsi bu.