Sonra kocası ona Tanrı'yı hatırlatınca kadın birden değişti. Bize yemek verirken göz göze geldik, ölü ruhunu atmıştı içinden, yaşamı ve Tanrı'yı yüzünde görebiliyordum. Ve Tanrı'nın ilk emrini hatırladım: İnsan neye sahiptir öğreneceksin. Ve bende insanın sevgiye sahip olduğunu öğrendim. Tanrı'nın bana söylediği şeylerden ilkini öğrendiğim için sevindim ve ilk kez gülümsedim. Sizinle kalmaya başlayalı bir sene olmuştu. Bir gün adamın biri gelip bir sene giyilecek sağlam bir çift çizme istedi. Yüzüne baktığımda arkasında arkadaşımı, ölüm meleğini gördüm. Zengin adamın ruhunu hava kararmadan alacağını anlamıştım. 'Adam gelecek bir senenin hesabını yapıyor ama akşama çıkamayacağının farkında değil,' diye düşündüm. Ve Tanrı'nın diğer emrini anımsadım: İnsana neyin verilmediğini öğreneceksin. Ve o zaman ikinci kez gülümsedim. Ama hala anlayamadığım bir şey vardı. İnsanın ne ile yaşadığını öğrenememiştim. Ve altıncı sene o kadın ikiz kızlarıyla birlikte buraya geldiğinde kızları hatırladım. Nasıl hayatta kaldıklarını merak ediyordum. Öğrendiğimde şunu düşündüm: 'Çocukların yaşayabilmesi için anneleri bana yalvarıp yakarmıştı, ben de anne babasız yaşayamayacaklarını düşünmüştüm, halbuki başka bir kadın besleyip büyütmüş onları.' Bir kadının başka bir kadının yavruları için ağlayıp üzülebildiğini gördüğüm zaman, içlerindeki Tanrı'yı gördüm ve insanın ne ile yaşadığını da öğrendim. Tanrı'nın son emrini de öğrenmiştim ve artık affedildiğimi anladım, bu yüzden üçüncü kez gülümsedim.