Son gezinti arabası da geçtiğinde, sevdiğiniz kadının artık gel-meyeceğini acıyla hisseder, adaya yemeğe gidersiniz; gecenin mu-ammalarını cevaplamaktan çok, durmadan hatırlatan, hışır hışır kavakların tepesinde, pembe bir bulut, yatışmış gökyüzüne son bir canlı renk sürer. Birkaç yağmur damlası, ilk çağlardan kalmış, ama ilahi çocukluğuyla hep zamanın rengini koruyan ve bulutlarla çiçeklerin suretini sürekli unutan suyun üzerine, sessizce düşer. Sardunyalar, renklerinin ışığını yoğunlaştırarak, koyulaşan alacakaranlıkla boş yere mücadele ettikten sonra, uykuya dalan adayı bir sis sarar; kıyı boyunca, nemli karanlıkta gezinirsiniz; olsa olsa bir kuğunun sessizce geçişi, gece, yatağında uyuyor sandığınız bir çocuğun, bir an ardına kadar açılan gözleri ve gülümseyişi gibi, sizi şaşırtır. O zaman, kendinizi yalnız hissettiğinizden ve çok uzaklarda zannedebileceğinizden, yanınızda bir sevgili olmasını daha da çok istersiniz. 344