Sevmek bütün yüreğinde sevmektir, tüm varlığını o kimseye vermek ve karşılığında hiçbir şey beklememektir. Karşılık olarak o kimseden sevgi dilenmek için bir dilenci çanağı uzatmamaktır. Böyle bir sevgi olunca kızgınlığa yer kalır mı? Arkadaşınızdan birşeyler bekliyorsunuz, arkadaşınız beklentilerinize karşılık vermeyince düş kırıklığına uğruyorsunuz. Bu demektir ki siz ruhsal olarak, içten içe bu kimseye bağımlısınız. Onun için nerede ruhsal bağımlılık varsa orada gönül kırıklığı, düş kırıklığı vardır. Gönül kırıklığı da isteseniz de istemeseniz de kızgınlığa, kıskançlığa, acılı duygulara ve daha çok uyumsuzluklara yol açar. İşte bunun için bütün varlığınızla sevmeyi öğrenmek çok önemlidir. O zaman korkusuz olmayı, çatışmalardan, çelişkilerden kurtulmayı öğreneceksiniz. İnsan gençken sevgi en doğal şeydir, yüreğiniz sevgi doludur. Ama kısa sürede bu sevgiyi ana-baba, eğitimciler ve toplumsal çevre yok ederler. Bu yalınlığı, bu temiz yürekliliği korumak gereklidir. Çünkü sevgi yaşamın tadı ve tuzudur, büyüleyici kokusudur. Ama aynı zamanda son derce de güç birşeydir. Sevgi için büyük bir zekaya, bir içgörüye gerek vardır.