Sakladık kalabalıktan, yalnızca derdimizden anlayan derttaşlara anlattık... Şiir gibi seven adamların yüzüne ancak hüzün yakışıyor. Şiir gibi seven adamlar sırıtıyor bu dünyada... Nereden çıkmıştı bu şiirler, gözlerine bakmaya kıyamamalar?.. Oysa ki, ne anlatıyordu bize bu hayat? Nasıl sevin diyordu? Güzel olanı sev, elde ettikten sonra sıkıl, diyordu. Yenisini bul; daha iyisini, daha güzelini, daha zenginini... Televizyonlar bize bunu öğretmişti. Dizilerde oyuncular böyle sevdaları anlatıyordu. Çıkmaktı adı. Yöntemi de onunla olmazsa, ötekiyleydi... Sokaktaki reklam panoları bize ne anlatıyordu? 'Güzeli sevmeyi', güzel sevmeyi değil! 'Zengini sevmeyi', zengin yürekliyi değil! 'İtibarı olanı', takvası olanı değil!