Revan kurbanlar grubundandı. Yitikler soyundan. Toplumsal bir varlığı olamamıştı hiçbir zaman. Olsaydı güçlü olurdum, diye düşündü. Onlar güçlü ve özgürdüler. Ama şimdilik, evet şimdilik! Günün birinde onlar da korkunç mutsuzluklar içine düşecekler, kendilerinden tiksinerek bunalımlar içinde tek başlarına kalacaklardı herhalde. Hayat o kadar kolay değildi, elbet onlara da kötü oyunlar oynayacaktı. Şimdi her şeye sahiptiler ama yarın? İşte bir depremle, -karşı duvardaki ince çatlağa baktı- neler, ne insanlar, ne umutlar gitmişti.