Peygamber dinlerinin temel konusu olan putperestlikle mücadele aynı zamanda narsizme karşı bir mücadeledir. Putperestlikte insanın belli bir yanı mutlaklaştırılır ve bir puta dönüştürülür. İnsan daha sonra yabancılaşmış bir şekilde kendine tapar. Önünde eğildiği put, onun narsistçe tutkusunun nesnesidir. Tersine Tanrı görüşü narsizmin olumsuzlanmasıdır, çünkü insan değil sadece Tanrı her yerde vardır ve her şeye kadirdir. Ama tanımlanamaz ve anlatılamaz bir Tanrı kavramının putperestliğin ve narsizmin olumsuzlanması olmasına karşın, Tanrı da zaman geçmeden tekrar bir put olmuş, insan narsistçe bir yoldan kendini Tanrıyla özdeşleştirmiş ve böylece Tanrı kavramının başlangıçtaki işlevinin tersine, din de grup narsizminin bir dışavurumu olmuştur.