Ona söylenen bütün sözler ?sus' diye başlamıştır; bütün nesneler ?cıs' diye tanımlanmıştır; bütün meraklar ?hayır' diye yanıtlanmıştır; bütün sevinçler ?ayıp' diye kınanmıştır; bütün sokaklar ?içeri' diye bitirilmiştir; bütün ufuklar ?otur' diye karartılmıştır; bütün büyükler ?doğru' diye kutsanmıştır; bütün oyunları ve arkadaşları ?kötü' diye paylanmıştır. Kendisi yoktur artık. Bu yüzden öteki de yoktur. Yalnız bile değildir. Yalnızlık duygusu yoksunudur. Şekilsizdir. Herkese benzediğinden özü de yoktur. Cümlesiz ve fikirsizdir. Her konuda konuşur. Tek bildiği doğru, yüksek sestir. Ya kahramandır bundan ötürü ya hayran. Kendi ?mahallesi' dışında eli ayağı dolaşır. Çocukluğu olmadığı için ne anısı, ne geleceği vardır. Bildiği tek cinsiyet erkekliktir. Sevmez, yatar. Öfkesi de gülmesi de birer lütuftur. Başını çevirmez, gövdesiyle döner. Bilmediği ya da çıkarının olmadığı her şey, yanlış ve tehlikelidir. Acısı varsa da kimsesizdir. Bu yüzden barışın, hayatında bir karşılığı yoktur.