Okurken bir başkası bizim için düşünür; Biz sadece onun zihin sürecini takip etmeyle yetiniriz. Nasıl ki yazmayı öğrenirken talebe öğretmen tarafından kaleme çizilmiş çizgileri takip eder; okurken de tıpkı bunun gibidir. Düşünme işinin büyük bir bölümü zaten bizim için bitirilmiştir. Bunun içindir ki kendi düşüncelerimizle meşgul olduktan sonra elimize bir kitap almak her zaman bizi bir parça rahatlatır. Fakat okurken zihnimiz aslında başka birisinin düşüncelerinin oyun alanından başka bir şey değildir.

.. çok fazla yani neredeyse bütün gün okuyan arada düşünmeksizin , eğlence yahut meşgale ile kendini eğlendiren kimse , yavaş yavaş kendi kendine düşünme yeteneğini kaybeder, tıpkı at üstünden inmeyen bir adamın sonunda yürümeyi unutması gibi .. Bir çok eğitimli insanın durumu bundan pek farklı değildir. Okumak onları ahmaklaştırır. Başka bir kimsenin düşünceleri sürekli olarak varlığını koruyan zihin de körelir, keskinliğini kaybeder. Çünkü bir kimse ne kadar fazla okursa , okuduklarından kalan izlerde kaçınılmaz olarak o kadar az olacaktır. Zihin üzerine tekrar tekrar yazı yazılan bir tablete benzer. Derin derin düşünmeye zaman yoktur. Okunan şeyler ancak derin düşünmeyle hazmedilebilir. Eğer bir kimse daha sonra üzerinde durup düşünmeksizin sürekli okursa , okudukları kök salmaz.. büyük bölümü itibari le kaybolur.
Düşünülmeden yapılan okumalar .. bir adamın yürüdüğü yolu görürsünüz , fakat o yolda ne gördüğünü bilmek için onun gözlerine ihtiyaç duyulan okumalardır.

sayfa 62-63-64