Odasında kahredici, çıldırtıcı bir ısrarla dolaştığı duyuluyordu, sanki bütün geceler boyunca bir zamanlar olduğu kişinin hayaletini alıyordu odasına, sonra her ikisi de, yani geçmişteki adamla şimdiki zamanda adam, sessiz bir mücadeleye girişiyorlar, geçmişteki kendisi, o öfkeli yalnızlığını, o kırılmaz güven duygusunu, o inatçı bencilliklerini savunurken, şimdiki kendisi, eski halinden kendini kurtarma yolundaki korkunç ve değiştirilmez iradesini savunmaya koyuluyordu. Gün ışıyana kadar odanın içinde oradan oraya dolaştığını duyuyordum, ta ki sonunda kendi yorgunluğu o görünmez hasmının gücünü tüketene kadar.