Neo-ateistler kendilerine akıllılar diyor, böylece inananların o kadar akıllı olmadığını ima ediyorlar. Aziz Paulus'un inanmayanlar karanlıklar içinde yaşar sözünü tepetaklak ediyorlar: Sadece inanmayanlar ışığı görmüştür. Herkesi bilime güvenmeye davet ediyor ve etiği doğalcı dünya görüşü üzerine temellendiriyorlar. Din kurumları ve bu kurumların primatları (papalar, piskoposlar, mega-vaizler, ayetullahlar ve hahamlar) konusundaki şüphelerini ben de paylaşıyorum ama dini değerli bulan pek çok insanı aşağılamaktan nasıl bir fayda gelebilir? Asıl önemlisi, bilimin sunabileceği başka bir seçenek var mı? Bilim, hayatın anlamım açıklama ya da bize hayatımızı nasıl yaşayacağımızı söyleme gibi işlere bakmaz. (...) Biz, bilim insanları, bazı şeylerin neden böyle olduklarım, nasıl işlediklerini bulma konusunda iyiyizdir. Ben biyolojinin, maneviyatın NEDEN ŞU ANKİ HALİNDE OLDUĞUNU anlamamıza yardım ettiğine inanıyorum ama buradan çıkıp da manevi tavsiyelerde bulunmak bana haddini aşmak gibi geliyor. (...) Dünyanın her yerinde insanların, mimariden müziğe, sanattan bilime bütün kazanımları dinle kol kola gelişmiştir, ayrı değil. Bu yüzden de din olmadığında maneviyatın neye benzeyeceğini tahmin etmek imkansızdır. Bunun için asla dindar olmamış, şimdi de olmayan bir insan kültürünü ziyaret etmek gerekir. Böyle bir kültürün var olmaması bizi bir duraklatmalıdır.