Nasıl tahammül edersiniz hayata, bu umut olmadan, ey siz idrak edenler! Kavranması imkânsız ya da akılalmaz şeyler içinde bir yuva bulamazdınız kendinize! Fakat dostlarım, tüm yüreğimi açayım size: Tanrılar var olsaydı eğer, nasıl tahammül ederdim ben tanrı olmayışıma? Bu durumda, yok demektir tanrı! Evet çekip çıkardım bu sonucu; ama şimdi, o çekiyor beni. Bir zandır tanrı: fakat kim dayanabilir bu zannın acılığına? Elinden alınmalı mı inancı yaratıcının ve yükseklerde uçma hakkı kartalın? Bir düşüncedir tanrı, her doğruluğu eğri kılan ve her duranı döndüren. Nasıl mı? Zaman gelip geçse ve ortaya çıksa her fani şeyin yalan olduğu? Bunu düşünmek, anafora, baş dönmesine ve hatta mide bulantısına sebep olur: hakikaten baş dönme hastalığı derim böyle bir zanna. Kötü ve insan düşmanlığı derim buna: Böyle tek ve tam ve dingin ve tok ve ebedi olan tüm telkinlere, Her ebedi şey bu yalnızca bir tasvirdir! Ve şairler pek fazla yalan söylerler! Fakat zamanı ve oluşumu anlatmalı iyi tasvirler; methi ve müdafaası olmalı tüm faniliğin. Yaratma büyük kurtuluştur bu acılardan ve hayatın hafife alınmasından. Fakat yaratıcı olmak için çok ıstırap çekmek gerekir, çok dönüşmek. Evet, pek çok acı ölüm olmak zorunda hayatınızda, ey siz yaratıcılar! Böylece sözcüsü ve müdafaacısı olun her faniliği. Yaratıcı ta kendisinin, yeni doğan bir çocuk olabilmesi için, doğuran kişi olmayı ve doğuran kişinin sancısına katlanmayı istemesi gerekir. Hakikaten yüzlerce ruhun, yüzlerce beşiğin arasından ve doğum sancısından geçtim ben. Birçok veda gördüm, bilirim yürek burkan son saatleri.