Mikroskoplar ve dürbünler arasında yine kendi gözlerimle görüyordum; nesneler görünür ve dokunulur kalarak bizim için yaşamaya başlıyordu, uzamın ve zamanın içine, başka şeylerin içine ustalıkla yerleştirilmişti. Aya bile çıksaydık okyanusların dibine inseydik insanlardan oluşan bir dünyanın ortasında insan olarak kalırdık. Duyularımızdan gizlenen esrarengiz gerçekliklere gelince: Kuvvetler, gezegenler, moleküller, dalgalar bunlar bizim cahilliğimizin oyduğu ve kelimelerin altında sakladığımız açık boşluklardan başka bir şey değildi. Doğa bize kendi sırlarını asla teslim etmiyordu. Onun sırrı yoktu; sorular icat eden ve sonra da cevapları şekillendiren bizdik.