Mesela bulaşıcı esnemeye en açık insanlar, en fazla empati hisseden insanlar. Otizm gibi empati bozukluğu olan çocuklarda esneme bulaşması hiç yok. Esneyen maymunları seyreden şempanzelerimiz deli gibi esniyor, ama ancak videodaki maymunu şahsen tanıyorlarsa. Yabancıların videoları hiçbir etki yaratmıyor. Bu da meselenin bir ağzın açılıp kapandığını görmekten ibaret olmadığını düşündürüyor: filmi çekilen bireyle özdeşleşmek de bunun bir parçası. Bütün empati araştırmalarında, ister insan olsun ister hayvan, tanışıklığın rolü biliniyor. Empatik tepkiler, birine kendimizi ne kadar yakın hissediyorsak, onunla ne kadar çok şey paylaşıyorsak, o kadar kuvvetleniyor. (...) Mesela Lincoln'ün kölelikle mücadele etme kararı, başkalarının acılarına verdiği duygusal tepkiden kaynaklanıyordu büyük ölçüde. Birbirine zincirlenmiş köleleri hatırlamanın daimi bir işkence olduğunu yazmıştı Güney' deki bir arkadaşına. Çok önemli siyasi kararlar bile, en azından kısmen empatiden kaynaklanıyorsa, ağırlığını küçümsemenin manası yok. Ben şahsen, empati ve dayanışmadan yoksun bir toplumda yaşamaya değmeyeceğini düşünüyorum. (...) Empati maalesef taraf tutar; Zürih Üniversitesi'nde başkalarınin acısına verilen tepkileri ölçmek için yapılan deney de bunu göstermiştir. Bir grup erkeğe, kendi takımlarının ya da rakip takımın taraftarlarının, ellerine bağlanan elektrotlarla canlarının yakılması seyrettirilmiştir. İsviçrelilerin futbolu ciddiye aldığını söylemeye gerek yok. Sadece kendi kulüplerinin taraftarları onlarda empati uyandırmıştır. Hatta rakip takım taraftarının elektrik şokuna maruz kaldığını seyretmek, beynin haz bölümlerini harekete geçirmiştir. İşte komşuyu sevmek buraya kadar!