Merhametli denilmesini istemem, mecbur kalsam dahi merhametli olmaya; merhamet gösteren kişiysem eğer, uzaktan merhamet göstermeyi tercih ederim. Daha tanımadan, memnuniyetle başımı örter ve kaçarım oradan: ve sizin de öyle yapmanızı öneririm dostlarım! İsterim ki kaderim yoluma sizler gibi dertsizleri çıkarsın ve umudunu, aşını ve balını paylaşabileceğim insanları! Hakikaten kederliler için şunu veya bunu yaptım: fakat daha iyi sevinmeyi öğrendiğimde, daha iyi şeyler yapmış gibi hissettim kendimi hep. Var olduğundan beri insanoğlunun, pek azı sevindi: atalarımızdan miras kalan tek günahımız budur kardeşlerim! Ve ne kadar iyi öğrenirsek sevinmeyi, o kadar kolay unuturuz başkalarının canını yakmayı ve onlara acı verecek şeyler düşünmeyi. Bu sebeple yıkıyorum, ıstırap çekenlere yardım eden elimi, onun için arındırıyorum ruhumu dahi. Dertliyi ıstırap çekerken gördüğümde, duyduğu utanç utandırdı beni zira ve yardıma yeltendiğimde ona, fena incittim gururunu. Bu yükümlülükler, kişinin minnet duymasını temin etmez, bilakis kindar yapar ve unutulmazsa eğer küçük iyilik, kemirgen bir kurt olur çıkar. Nazlı olun kabul ederken! Lütuf yerine geçsin böylece kabul edişiniz! bunu tavsiye ederim, hediye edecek bir şeyi olmayanlara. Fakat ben, hediye edenim: bir dost olarak hediye vermesini severim dostlara. Ancak yabancılar ile fakirler, kendileri koparsınlar meyveyi ağacımdan: daha az utandırır bu. Fakat dilencileri topyekûn bertaraf etmeli! Hakikaten, onlara bir şey vermek rahatsız eder insanı, vermemek de.