Mefkûreler âleminde olunca kıtlık Kafaların içerisinde başlar çıfıtlık: Bir budala ?zulüm yeter! ? diye haykırır, Bir it çıkar ?proleter? diye haykırır! Bir hayvanda hâkim olur cinsî heyecan, Froyt denen yahudiye gider verir can? Kimi kördür? Kendisine büyük gelir pek Lenin denen o maskara vatansız köpek? O ne felsefe ne de ?din?in ?hiç?inde, O, toprağın asırlardan beri içinde? Hakikati bulmak için onu eşmeli, Yükselmekten bir şey çıkmaz, derinleşmeli? Göğe doğru yükselenler bir gün yorulur, Derinleşen hakikati toprakta bulur. Şu ne başı, ne de sonu olmayan toprak Gömdüğümüz vücutlardan gıda alarak Bize hayat verir, bize tarih, mazi yaratır. Mazi köhne kitap değil, şanlı bir satır?