..."sosyalizm yada barbarlık" ifadesi bazılarına her zaman fazla vahiy gibi gelmiştir. Ancak tarih yalpalayarak nükleer savaş ve çevresel yıkım olasılığına doğru yol alırken, bunun nasıl akla yatkın bir gerçek olduğunun göz ardı edilebileciğini anlamak güçtür. Eğer şimdi davranmazsak kapitalizm hepimizin sonu olacaktır.

Kötülük, hatalara, açık uçlara ve kaba tahminlere dayanamaz. İyilik, tam tersine, şeylerin kusurlu, tamamlanmamış doğasını sever.

Kötülük hem ağırbaşlı hem de sefahat düşkünüdür.Ruhen ulvidir ama yıkıcı bir siniklikten mustariptir. Kişinin kendini megalomani derecesinde beğenmesini de içerir, kendine patolojik bir horgörüyle bakmasını da.

Sebebi olan bir eylem hür iradeyle gerçekleştirilemez. Bu görüşe göre sebepler bir tür zorlamadır. Eğer eylemlerimizin sebepleri varsa, eylemlerimizden sorumlu değilizdir.

Bağımsız birer aktör olarak davranmamızın tek sebebi böyle bir kavramın anlamlı olduğu ve bu anlayışla hareket etmemize olanak veren bir dünya tarafından şekillendirilmemizdir.

Ölüm, eğer başarıyla gerçekleştirilmek istiyorsanız, yaşarken provasını yapmanız gereken bir kendinden vazgeçiştir.

Tanrı yüce bir hiçliktir. Amansız merhameti, kendini ona bırakamayanlara kesinlikle dayanılmaz bir hakaret gibi gelecek olan bir sevgi teröristidir Tanrı.

Bütün değerlerin sahte olduğunu bilmek acı verir. Ama bir yandan da acı çeken kişinin ruhsal üstünlüğünü gösterir. İşkencen bu durumda mutluluğundur da.

Cehennem çılgının, absürdün, canavarımsı, travmatik, gerçeküstü, iğrenç ve dışkısal olanın hükümdarlığıdır. Jacques Lacan buraya kargaşa tanrısına istinaden Ate der. Burası perişanlık ve umutsuzluğun diyarıdır. Ancak burada yaşayanların bir an için bile ayrılmak istemedikleri bir umutsuzluktur bu. Çünkü bu onlara sadece her tür safdil idealiste karşı bir üstünlük sağlamakla kalmaz, onlara hala var olduklarını hissettiren sefaleti de verir. Cehennemdekiler bilmezler ama bu aslında bir yalandır çünkü teolojiye göre Tanrı'nın dışında bir varoluş yoktur. Her şeyi görüp yaşadıklarını sanan kötüler, tıpkı Pincher Martin gibi, başından sonuna kadar bir yanılsamada yaşarlar.

''İşçi sınıfının çocuklarıyla bazı manevi değerler paylaşılmazsa, bu çocuklar ileride maddi değerleri paylaşmayı zor kullanarak talep eden insanlar olacaklardır''. Eğer kitlelerin önüne birkaç roman atılmazsa, tepkilerini kendilerini barikatlara atarak gösterebilirler. S.39