Her şey bu kadar basit aslında" dedim kendi kendime. ''Dünya tozlanan bir yerdir.'' Bütün insanlar toz almak için gelirler dünyaya. Kimisi bir ülkenin tozunu alır, kimisi bir sehpanın, kimisi bir ceketin. Ama bazen bir gözün tozunu almak gerekir dünyada, kabul etmek lazım en zoru budur.

''Sanıldığı gibi insanı yıkan çektiği acılar değildir.
İnsan, çektiklerini paylaşamadığı için, kendi acısıyla söyleşmeye başladığında yıkılır.''

Öyleyse hayat niye inatla, boş bulduğu tek yer benmişim gibi gelip ruhuma kuruluyor ?

Her şey bu kadar basit aslında" dedim kendi kendime. ''Dünya tozlanan bir yerdir.'' Bütün insanlar toz almak için gelirler dünyaya. Kimisi bir ülkenin tozunu alır, kimisi bir sehpanın, kimisi bir ceketin. Ama bazen bir gözün tozunu almak gerekir dünyada, kabul etmek lazım en zoru budur.

''Sanıldığı gibi insanı yıkan çektiği acılar değildir.
İnsan, çektiklerini paylaşamadığı için, kendi acısıyla söyleşmeye başladığında yıkılır.''

Öyleyse hayat niye inatla, boş bulduğu tek yer benmişim gibi gelip ruhuma kuruluyor ?

Kalbimizi defalarca daldırıp hayat için su çektiğimiz berrak bir göle benziyor anne.

Bazıları, kimsenin anlayamayacağı bir eziyetin nöbetini tutarlar, bir türlü kapatmazlar dünyayla aralarında ki uçurumu....

Acı, ademoğlunu en çok beğendiği kapısından ziyaret ederrmiş..

İnsan çok, dünya büyük, hayat bir muammaydı.