Kendi içimden başka bakacak bir yerim kalmayınca fark ettim, insan kalbinin ne kadar çok duygusu olduğunu... Neydi benim arkamdan gelen günler içinde hissettiğim? Hepsi katran renkli ve bitici olmayan bir dizi acıya mevzilenmiş bir aşkın hikayesimi? Öfke mi? Yanılgı mı? Yanılgının acısı mı? Hayatın kırıklığımı? Hayatın kırgınlığımı? Nefret mi, kin mi? Kurtulmak istediğim halde bir türlü kurtulamadığım bir aşkın acizliğimi? Hak etmediğime inandığım halde maruz kaldığım netice mi? Nedenini nasılını anlayamadığım bir hali ifade edememenin bunaltısı mı? Bir daha ömür boyu karşılaşamayacağımı bildiğim çok güzel bir şeyi yitiriyor olma telaşı mı? Onun bir daha ömür boyu karşılaşamayacağı kadar büyük bir aşkın sahibi olan benim yitmeme ve ölmeme dur bile demeyişine duyduğum hayret mi? [Nazan Bekiroğlu/İsimle Ateş Arasında]