Kadın dedikleri şey hakkında hiçbir fikri olmayan delikanlı, kansına insanlann üstünde bir mahiyet veriyor, kalbinde günden güne kuvvetlenen bir aşkı adeta dini bir his gibi tefsir ediyor ve bütün düşünce ve hareketlerinin bu mihver etrafında dönmesi lazım geldiğini hissediyordu. En uzak devrelerinden beri bir dakikası bile onsuz geçmeyen hayatının, Muazzez olmadan bir hikmeti bulunabileceğini tahmin etmiyordu. Onu kaybetmek tehlikesi beliren zamanlan, hatta onu eliyle kendinden uzaklaştırdığı günleri hatırladıkça şaşıyor: Ben bunu nasıl yaptım? diye kendine soruyordu. Muazzez de Yusuf u hemen hemen aynı hislerle sevmekteydi. Onun aşkında da esas amil, diğerinin lüzumlu bir şey olması, onsuz hayatın tasavvur edilmesine bile imkân bulunmamasıydı. Bir zamanlar birbirlerinden aynlmak, birbirlerini kaybetmek ihtimalinin korkusunu çekmiş olmasalar, belki de birbirleri için ne kadar kıymetli olduklarını hâlâ bilmeyeceklerdi. Hayatları o kadar birbirinin içinde kaybolmuş, birleşmişti.