İşte bu yüzden, yolunu bulması gereken insan önce kendini bilmeli,İstikameti bilmek, kendini bilmekle;kendini bilmek yeryüzünü ve evreni anlamakla başlıyor.Bir denizci, suların ortasında, hangi tarafa bakılırsa bakılsın aynı manzaranın göründüğü, 360 derece aynılığın merkezinde yapayalnızdır.Karalar görünmez, sular konuşmaz , her şey sus pus olur.Issızlık ve yalnızlık, hiçlik ve anlamsızlık, yokluk ve varlık kendisini insana hiçbir zaman olmadığı kadar derinden hissettirir.İnsan, denizin ortasında bir damla bile olmadığını, ama damlasız da denizin olmayacağını anlar.Suların ortasında hiç olmayacağı kadar anlar insan bir parça toprak olduğunu.Her toprağın bir parça yeryüzü olduğunu ve yeryüzünün bir parça evren olduğunu.. Bunu anlayan insan pusuladan farklı mıdır? Bir pusula Elifi olabilmek; bütün mesele bu!