İçinde bulunduğumuz 1990'lı yıllarda magazin dünyası gitgide büyüyerek diğer yayın organlarını iştahla yutuyor. Bilinen gerçekler konusunda son derece titiz davranan gazete, magazin ve televizyon programlarının satış ya da izlenme oranı, dürüst habercilik anlayışı taşımayan yayınlarınkinin çok altında kalıyor. Bunu, yeni kuşak magazin-televizyon kanalları ile haber ve bilgi programı olarak ileri atılan yapımlardan rahatlıkla çıkarsayabiliriz? Böylesi yayınlar piyasada tutunuyor ve yayılıyor, çünkü iyi satıyor. İyi satıyor; çünkü içimizde monoton yaşamlarına renk katma hevesiyle, çocukluğumuza özgü o coşkun merak güdüsünü yeniden hissetme ve -bizi gözeten zeki ve bilge bir varlığa- gerçekten inanma isteğiyle yanıp tutuşan çok fazla sayıda insan var. İnanç, birçok insan için tek başına yeterli değil kuşkusuz. Bu kişiler, inançlarının doğruluğunun bilim tarafından da kanıtlanmasını istiyorlar. Bilimsel onay damgasını alabilmek için can atıyor, ne var ki damgayı geçerli kılacak güçlü kanıtlar bulmakla uğraşmak istemiyorlar, inançlarımızı doğrulayan böyle bir damga elde etmek ne büyük bir avuntu olurdu! Kendimiz için endişelenme gibi usandırıcı bir yükten bir anda sıyrılıverirdik. Şu an içinse, sırtımızı dayayacak kendimizden başka kimsemiz olup olmadığını düşünüyor, gelecekte başımıza gelecekler konusunda endişeleniyoruz; endişelenmekte de haklıyız. Tüm bu saydıklarım, gerekli kuşkucu süzgeci bir kenara bırakıp sudan öyküler yazan ve her yandaki süpermarket, gazete bayii ve çerez dükkânlarında ucuz, fiyatla satılan utanç kaynağı yayınların uydurduğu modern mucizeler. Magazinlerin amaçlarından biri, inançlarımızın doğruluğunu denemenin tek yolu olan bilimi eski inançlarımızı onaylar göstererek sahte bilim ve sahte din ile aynı dili konuşur duruma getirmek.