"Neden ben?" diye sordum Tanrıya. Bir şey söylemedi.Güldüm ve yıldızları izledim. Yaşamak güzeldi...

"Neden ben?" diye sordum Tanrıya. Bir şey söylemedi. Güldüm ve yıldızları izledim. Yaşamak güzeldi...

"Neden ben?" diye sordum Tanrı'ya. Bir şey söylemedi. Güldüm ve yıldızları izledim. Yaşamak güzeldi...

Bazen insanlar çok güzel oluyordu.
Görünüşleriyle değil.
Söyledikleriyle de değil.
Sadece varlıklarıyla.

Sadece bir HİÇ olduğunu kabul edenler sıradan değildir, geri kalanlar et yığınından oluşan insan kılığına bürünmüş ruhsuz yaratıklardır...

Bir yeri soyuyor filan değildik.
Biz umutsuzduk.
Umutsuz, sefil ve başınızı sallamanıza neden olacak kadar acınası...

Belki kelimesi beni rahatsız etmeye başlamıştı çünkü hayatımda sabit olan tek şey belkilerin sonsuza dek benimle kalacak olmasıydı.

"Neden ben?" diye sordum Tanrıya. Bir şey söylemedi.Güldüm ve yıldızları izledim. Yaşamak güzeldi...

"Neden ben?" diye sordum Tanrıya. Bir şey söylemedi. Güldüm ve yıldızları izledim. Yaşamak güzeldi...

"Neden ben?" diye sordum Tanrı'ya. Bir şey söylemedi. Güldüm ve yıldızları izledim. Yaşamak güzeldi...