İstanbul, uzaklaştı ufukta... Geride, yalnız bir eşle 2,5 aylık bir oğul bırakmıştı Nâzım Hikmet... ...tabii bir de artık hiç göremeyeceği bir memleket... Gemi Bükreş?e doğru yola koyulurken kederlendi. Şimdi ölümüne kadar sürecek ?hasret yılları? başlıyordu.. Nâzım Hikmet?i Bükreş?ten Moskova?ya taşıyan uçak 29 Haziran 1951 günü Vnukovski Havalimanı?na indi. Apronda onu Sovyet Yazarlar Birliği üyeleri bekliyordu. Sovyet yazarları Nâzım?ı çiçeğe, alkışa ve övgüye boğdu. Şair Nikolay Tikhonov onu şu sözlerle karşıladı: Sevgili dostum, barış için savaşan sesler arasında sizinki, insanlığın dinlediği en güçlü seslerden biriydi. Onun diğer seslerden farklılığı, hapishane duvarlarını ve tüm engelleri aşmasındaydı. Bugün bu sesi, semalarımız altında duyduğumuz için çok mutluyuz. Bu ses, barış ve özgürlük savaşçısı Nâzım Hikmet?in sesidir.