İki yolu var acı çekmemenin: Birincisi pek çok kişiye kolay gelir: Cehennemi kabullenmek ve onu görmeyecek kadar onunla bütünleşmek. İkinci yol riskli: Sürekli bir dikkat ve eğitim istiyor; cehennem ortasında cehennem olmayan kim ve ne var, onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek, onu yaşatmak, ona fırsat vermek.

İki yolu var acı çekmemenin: Birincisi pek çok kişiye kolay gelir: Cehennemi kabullenmek ve onu görmeyecek kadar onunla bütünleşmek. İkinci yol riskli: Sürekli bir dikkat ve eğitim istiyor; cehennem ortasında cehennem olmayan kim ve ne var, onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek, onu yaşatmak, ona fırsat vermek.

İnsan yazmakla kendini kurtarır diye bir şey yok. Yazarsın, yazarsın, bir de bakarsın ki ruhun elden gitmiş bile.

Benim efendim varolmayan biridir, bir zırhın içinde olmadığı gibi bir şarap şişesinin içerisinde de olmayabilir.

"Bilirsiniz bayım, ülküleri ne olursa olsun ordular her zaman zarar verir."
"Evet, biz de çok zarar veriyoruz... Ama hiç bir ülkümüz yok."

...düşman sahibi olmak, sonrada bunların kafalarında tasarladıkları gibi olup olmadıklarını görmek kadar keyifli bir şey yoktu insanlar için.

...insan, iki elinde bir kılıç, kendi kendisiyle çatışıyordu.

Kişinin günlerinin dakika dakika, düşünce düşünce koleksiyona indirgenmesi; bir tanecikler toz bulutu halinde ufalanmış yaşam: bir kez daha, kum.

Varolmayı da öğrenir insan...

Mutlak iktidar en ılımlı hükümdarların bile dizginleri sık sık koyvermelerine, gelişigüzel davranışlarda bulunmalarına yol açar.

İnsan yazmakla kendini kurtarır diye bir şey yok. Yazarsın, yazarsın, bir de bakarsın ki ruhun elden gitmiş bile.

Delikanlı oldu olası böyle koşar kadına doğru: Ama onu sürükleyen, gerçekten o kadının aşkı mıdır acaba? Yoksa her şeyden önce kendi kendisine duyduğu aşk, ona yalnız kadının sunabileceği bir varolma güvencesini arayış mıdır?