Her şey çok basit başlamıştır. Bu sadece -ön yüzgeçlerden oluşan ellerimiz ve yüzme kesesinden oluşan ciğerlerimizle- bedenimiz için değil, zihnimiz ve davranışlarımız için de geçerlidir. Ahlakın bir şekilde bu mütevazı kökenin dışında kaldığı düşüncesi, din tarafından zihinlerimize işlenmiş, felsefe tarafından da kabul görmüştür. Ancak bu düşünce, modern bilimin bize içgüdülerin ve duyguların önceliği konusunda söylediklerine aykırıdır. Başka hayvanlara dair bildiğimiz şeylere de aykırıdır. Bazıları hayvanların neticede hayvan olduğunu, bizim türümüzünse ideallerine göre hareket ettiğini söyler ama bunun aksini ispatlamak kolaydır. Bizim türümüzün idealleri olmadığını değil, başka türlerin de idealleri olduğunu göstererek yapabiliriz bunu. Örümcek ağını neden onarır? Çünkü kafasında ideal bir yapı vardır ve ağı bu yapıyı kaybettiği anda onu asıl şekline getirmek için çalışmaya koyulur. Anne ayı yavrularını nasıl korur? Anne domuzla yavruları arasına giren herkes, annenin kafasında bozulmasından hoşlanmadığı ideal bir yerleşim olduğunu anlar. Hayvan dünyasında tamir ve düzeltmeye bolca rastlanır; bozulmuş kunduz barajlarından, karınca yuvalarına, bölgenin savunulmasından mevki ayrımına kadar. Hiyerarşiye uymayan aşağı mevkideki bir maymun, kabul görmüş düzeni bozdu mu ortalık birbirine girer. Düzeltmeler, tanımı gereği kuralcıdır: Hayvanların kafasındaki düzeni yansıtır. Yine kuralcı bir sistem olan ahlaka gayet uygun şekilde, sosyal memeliler uyumlu ilişkiler kurmaya çalışır. Çatışmadan kaçmak için ellerinden geleni yaparlar.