Her ne olursa olsun mazim bugünkü vaziyetimden daha bütün bir mesele gibi geliyor. Ne ondan kurtulabiliyorum ne de tamamıyla onun emrinde olabiliyorum. Modern hayat ölüm düşüncesinden uzaklaşmayı emreder! Saatin kendisi mekân, yürüyüşü zaman, ayarı insandır... Bu da gösterir ki, zaman ve mekân, insanla mevcuttur. Zaten saatle insanı birbirinden pek ayırmazdı. Sık sık, Cenab-ı Hak insanı kendi sureti üzere yarattı; insan da saati kendine benzer icat etti... derdi. Bu fikri çok defa şöyle tamamlardı: İnsan saatin arkasını bırakmamalıdır. Nasıl ki, Allah insanı bırakırsa her şey mahvolur! Saat hakkındaki düşünceleri bazen daha derinleşirdi: Saatin kendisi mekân, yürüyüşü zaman, ayarı insandır. Bu da gösterir ki, zaman ve mekân, insanla mevcuttu. Hele bir zamana sahip ol.Sonrası Allah Kerim. Hastalığımın, yahut üzüntülerimin sebebi böyle teşhis edildikten sonra içmekten başka yapacak bir şey kalmıyordu. Onun için esrar tehlikeli bir keyif vasıtası değil büyüğe, güzele, hakikate varmanın bir yolu, kendi dilince tarik idi. Aklı ortadan kaldırmadan hakikate ermenin imkansızlığını her zaman söyler, çok zaman yarı master gezerdi. Biz kabahati üzerine yüklenen insanlarız. Ben bütün hayatını sırtında kambur gibi gezdiren o bir çare insanlardanım. Hepsi hayallerinde büsbütün başka alemde yaşıyor.Topluluk halinde rüya görüyorlardı. İnsanoğlu insanoğlunun cehennemidir. Hiçbir zaman sınıfımızın birincisi veya ikincisi, hatta yirmincisi olmak istemedim. Hayat denen bir şey vardı. Paralı parasız insanlar yaşıyorlardı. Kızıyorlar, gülüyorlar, ağlıyorlar, alakadar oluyorlar, seviyorlar, ıstırap çekiyorlar, fakat yaşıyorlardı. Günde beş vakit namaz, ramazanlarda iftar, sahur, her türlü ibadet saatle idi. Saat, Allah'ı bulmanın en sağlam çaresi idi ve bu sıfatla eskilerin hayatını idare ederdi. Dostum, işler bizden sonra dünyaya gelmişlerdir. İşleri onları görecek adamlar icat eder. Biz de bunu icat ettik. Hayat benim için iki eli cebinde uydurulan bir masaldı. Sabır, insanoğlunun tek kalesidir. Bazı insanların ömrü vakit kazanmakla geçer...Ben zamana, kendi zamanıma çelme atmakla yaşıyorum. Bazen düşünürüm, ne kadar garip mahluklarız? Hepimiz ömrümüzün kısalığından şikâyet ederiz; fakat gün denen şeyi bir an evvel ve farkına varmadan harcamak için neler yapmayız? Kul kusursuz olmaz. İnsanların saadet anlayışları da gariptir. Kitaplara bakarsanız, kendilerini dinlerseniz, insan oğlunun asıl vasfı akıldır. Onun sayesinde diğer hayvanlardan ayrılır. Beylik sözüyle, hayata hükmeder. Fakat kendi hayatlarına teker teker bakarsanız bu yapıcı unsurun zerre kadar müdahalesini göremezsiniz.