Hazırdım. Formamı giyip kitapları kaptım. ?Tramvaya bin!? diye tembih ediyorlardı. Ne tramvay ne başka bir şey. İki yüz réis?i saklıyor, yokuşu yürüyerek çıkıyordum. Parayı teneffüste hindistancevizli dondurma almak için kullanacaktım. Junqueira Aires Sokağı?nın yokuşunu uçar gibi çıkıyordum, çünkü Saray Meydanı?na vardığımda Tarcísio Medeiros?la buluşacaktım ve birlikte Ieda?nın evinin önünden geçecektik. Ne güzel kızdı Ieda. Yaşı bizden büyüktü ve benim kuzenlerimden ikisiyle flört ediyordu. Hatırlıyorum da onu ilk kez bir köşeye sıkıştırdığımda ?sanıyorum ilk ve son oldu? ne söyleyeceğimi bile bilmiyordum, ama sonradan kendimi tam bir erkek gibi hissetmiştim. Ieda uzaktan bakıp el sallıyor, akşam kahvaltısı için götürdü-ğüm sapoti?yi yiyordu. Ieda?nın bir anda pencereden kaybolduğu çok oluyordu: Annesi içeri çekiyordu onu. O zaman ben de bir koşu tutturuyordum.