Hayvanların sadece uyarımlara karşılık veren makineler olduğu görüşü bana asla hitap etmemiştir. Öyle zayıf bir görüştür ki insan çürütmeye nereden başlayacağını bilemez. (...) Grandin, beyin hakkında daha fazla şey bilmek harika olmaz mı diye sormuş. Skinner: Beyin hakkında bir şey bilmemize gerek yok, bizde edimsel koşullanma var, diye cevap vermiş. Bu beni hayrete düşürdü; bir biliminsanı herhangi bir konuda bilgilenmeyi neden reddetsin ki? Bilginin her türlüsü iyi değil midir? Pek sevilen bir kuramı tehdit etmiyorsa tabii! Skinner da, daha pek çok biliminsanı gibi, kuramının yalanlanması korkusundan mı muzdaripti? (...) Sinirbilimin empati konusunda iki temel mesajı vardır. Birincisi insan ve hayvan duyguları arasında kesin bir ayrım olmadığıdır. İkincisi empatinin bedenden bedene geçtiğidir. Bir kadının koluna iğne batırırsanız, bunu sadece izleyen kocasının beynindeki acı merkezi harekete geçer. Beyni, iğne kendi koluna batmış gibi tepki verir. Ayna nöronlar, taklit ve duyguların bulaşıcılığı konusunda bildiklerimizin ışığında, empatinin bu beden kanalının muhtemelen primat türü kadar eski olduğu sonucuna varıyoruz, hatta ben daha da eski olduğunu düşünüyorum