Hayatının sonlarına doğru Snelman, dostlarıyl - AlıntıSöz

Hayatının sonlarına doğru Snelman, dostlarıyla şöyle sohbetler yapıyordu:
- Finlandiyalım bugünkü haliyle, çocukluğundaki durumunu kıyaslarken, şöyle bir tablo tasavvur ediyorum:
Büyük bir harabe ev... Bütün pencereleri örtük... Dışarıdan bakıldığında metruk bir ev izlenimi veriyor... İçerisi
karanlık, boğucu, rutubetli ve ağır havası olan bu ev, büyük bir mezarlığı andırıyor. Ama birtakım genç, korkusuz ve
güçlü insanlar çıkıp geliyor. Çok neşeli ve zeki insanlar... Hemen evin perdelerini çekip, pencerelerini açıyorlar. Evin
içine gü-nışığı, temiz hava ve çiçek kokulan doluşuyor. İçeriye canlılık katıyor. Binanın dışı da onarım görüyor,
yenileniyor. Çevredeki insanlar da artık cinli-perili bir evden kaçar gibi bu evden uzaklaşmıyorlar. Yanına gelip,
yenilenen binayı hayranlıkla seyrediyorlar.
İşte böyle bir değişim, her ülkede, her kentte, her ilçede ve unutulmuş, terkedilmiş her köyde yaşanabilir. Bunun için
yalnızca dinamik fikirli, uyanık ruhlu ve uygarlık yolunda çalışmaktan yorulmayan, usanmayan; aksine heyecan ve
zevk duyan insanlara ihtiyaç vardır.

Diğer Grigory Petrov Sözleri ve Alıntıları