"..bir doktor, dindar bir kadına sadece birkaç aylık ömrünün kaldığını söylediğinde, bu kadın neden Seyşeller'de bir tatil kazanmış gibi heyecanla gülümsemez? 'Sabırsızlıkla bekliyorum!' demez? Dindar insanlar ölümle karşılaştıklarında neden böyle davranmazlar? Bunun sebebi inanırmış numarası yaptıkları safsatalara içtenlikle inanmamaları olabilir mi?"

"..bir doktor, dindar bir kadına sadece birkaç aylık ömrünün kaldığını söylediğinde, bu kadın neden Seyşeller'de bir tatil kazanmış gibi heyecanla gülümsemez? 'Sabırsızlıkla bekliyorum!' demez? Dindar insanlar ölümle karşılaştıklarında neden böyle davranmazlar? Bunun sebebi inanırmış numarası yaptıkları safsatalara içtenlikle inanmamaları olabilir mi?"

Ben son derece inançlı bir inançsızım.

Deniz fenerleri kiliselerden daha yararlıdır.

Tüm halkların kabileci atalarına dair epik efsaneleri vardır ve bu efsaneler çoğunlukla, dini kültlere dönüşerek kamusallaşırlar. İnsanlar atalarını sayar, hatta onlara tapınırlar. Bunda da haklıdırlar, çünkü yaşamı anlamanın anahtarı doğaüstü tanrılarda değil, gerçek atalardadır.

Dinin bizden böylesi eşsiz ve ayrıcalıklı bir saygı görmesini sağlayan önemli özelliği nedir?

Her şeyi bilen,
Geleceği gören tanrı
Gelecekteki fikrini değiştirmek için,
Her şeye gücü yetme özelliğini kullanabilecek mi?

İnsansı duyguları bir amipten daha fazla olmayan bir insan fetüsü, yetişkin bir şempanzeye gösterilenden çok daha ileri bir saygı ve yasal koruma altındadır.

Bir önceki bölümdeki mektup arkadaşım rahip, bir yabanarısı sayesinde inançlı olmuştu. Charles Darwin ise inancını, bir başka yabanarısı yüzünden yitirmişti. Darwin şöyle yazmıştı: "Lütufkâr ve her şeye kadir Tanrı'nın Ichneumonidae'yi (Özellikle tırtılların içinde yaşayarak beslenen patazitik bir sinek türü) açıkça canlı Tırtılların bedenleri içinde beslenmesi niyetiyle yarattığına ikna olamıyorum."

''Edinilmiş özellikler kalıtsal değildir.Yaşamınız boyunca ne kadar bilgi ve akıl edinirseniz edinin,bir damlası bile çocuklarınıza genetik yollarla geçmez''