Hayatımın hikayedeki yeşil incir ağacı gibi önümde dallanıp budaklandığını gördüm. Her dalın ucundan sanki olgun, mor bir incir gibi mükemmel bir gelecek uzanıyordu ve beni çağırıyordu. Bir incir, bir koca ve çocuklar; diğer bir incir, başarılı bir profesör ve bir başka incir, muhteşem editör. Ve gene bir başkası avrupa ve afrika ve güney amerika, bir diğeri constantin, sokrates, atilla gibi garip isimleri ve enteresan işleri olan bir sürü sevgili, bir başka incir olimpiyat bayanlar takımı şampiyonu ve bu incirlerin ötesinde tam olarak çözemediğim bir sürü başka incir daha. Kendimi ağacın altında oturup, sırf hangi inciri seçmeye karar veremediğim için açlıktan ölürken gördüm. İncirlerin her birini istiyordum ama birini seçmek, geri kalanının tamamını kaybetmek anlamına geliyordu ve ben orada karar veremeden oturdukça, incirler birer birer buruşmaya ve kararmaya başladı ve tek tek her biri ayaklarımın dibine düştü.