Gülüşündeki sıcaklığın yazla alakası yoktu. Gözlerindeki ateşte ısıtırken buzul yüreğimi, bilmeden yolumu kendine çeviriyordun. Bir çuval pirinçti kısacık ömrüm; içinden sadece siyah taşları ayıkladığım, ama beyaz taşların da olabileceğini bilmediğim... Açık bir yaraydı kalbim, içine acıların koşarak saklandığı... Sen yaralarımı bakışlarınla okşadın bilmeden. O gün, o eller beni kendi içimdeki karanlıktan, açık yaralarımın kan ağlayan aralığından da çıkardı. Hani bazen küçücük bir ana koca bir hayatı sığdırırsın ya... İşte şimdi koca bir hayat, o küçücük ana sığmaya hazır. Hadi uzat elini, sana gidiyoruz.