Gerçekten de felâketler ortak bir şeydir, ancak başınıza geldiğinde inanmakta güçlük çekilir. Dünyada savaşlar kadar vebalar da meydana gelmiştir. Vebalar da, savaşlar da insanı hazırlıksız yakalar. (?) Bir savaş patladığında insanlar ?Uzun sürmez bu, çok aptalca!? derler. Ve kuşkusuz bir savaş çok aptalcadır, ancak bu onun uzun sürmesini engellemez. Budalalık hep direnir, insan hep kendisini düşünmese bunun farkına varabilirdi. Bu açıdan burada oturanlar da herkes gibiydi, kendilerini düşünüyorlardı; bir başka deyişle hümanisttiler; felâketlere inanmıyorlardı. 'Felâket insana yakışmaz, onun için felâket gerçek dışıdır, geçip gidecek kötü bir rüyâdır? denir. Ancak her zaman da geçip gitmez; kötü rüyalar arasında insanlar geçip gider; önlemlerini almadığından dolayı da başta hümanistler gider. Yurttaşlarımız da başkalarından daha az ya da çok suçlu değildi; alçakgönüllü olmayı unutuyorlardı hepsi bu ve kendileri için hâlâ her şeyin olanaklı olduğuna inanıyorlardı; bu durum da felâketin olanaksızlığını varsayıyordu. (?) Kendilerini özgür sanıyorlardı ve felâketler oldukça kimse asla özgür olmayacak.